Dag 13 en 14

13) Maandag 15 oktober

It's monday! Hopelijk gaat het echt werk nu beginnen. Eerst een tentamen, aircraft general: geslaagd. Dat is er weer een minder. En eindelijk een keer een hogere score dan Hugo. Je wordt toch een beetje competitief mat z'n tweeën..

Vandaag twee vluchten op het programma, om 10u en om 14u. Slowflight geoefend, wat heel moeilijk is om precies goed te doen en handig is voor je landingen. Daarbij moet ik alle radio op de grond al zelf doen, alle pre-flight checks en het opstijgen. Elke vlucht ga ik weer met knikkende knieën tegemoet, omdat het zoveel is wat je moet kunnen. Het is super gaaf en doodeng tegelijk.

Waar ik het vooral heel erg mee vergelijkbaar vind is auto rijden. In het begin was je ook na 1 uur gesloopt, en kon je absoluut niet bedenken dat je meer zou kunnen dan alleen schakelen en snelheid tegelijk, om dan tegelijk op het verkeer te letten en onvoorspelbare fietsers, dat leek onmogelijk.

Hetzelfde met vliegen; je moet en je toestel recht houden, op de goede koers, op de goede hoogte, en tegelijk op de radio praten en op de kaart kijken en naar buiten kijken waar je bent, zonder van koers af te wijken. Het is nu nog wat veel voor maar een paar zintuigen en die ene hersencel van me. Het schijnt in een paar weken al mogelijk, we zullen zien.

Bij Hugo ging het vandaag al stukken beter in het toestel, maar hij kwam er nog steeds ligt groenig uit. Op dat na gaat het super. Barret is laaiend enthousiast over z'n skills, hij moet alleen wat secuurder worden. Soms word ik daar een beetje zenuwachtig van want ik heb zelfs moeite met m'n toestel recht op koers te houden. Links kan, rechts kan, maar recht door het midden rechtuit is lastig.

Vanavond m'n curry craving bevredigd, ik had zo veel zin in echt pittig eten. Dus voor het eerst gekookt. Onze huisgenoot had tenslotte een nieuwe pan gekocht, dus we kunnen nu een-pans-gerechten maken. Verder heerlijk uitzending gemist gekeken en op tijd naar bed. Het is zo ontiegelijk vermoeiend dat vliegen, zoveel informatie in die 4 uur les. En al die handelingen en indrukken. Ben helemaal gaar.


14) Dinsdag 16 oktober

Een nieuwe vlucht bestemming op het programma vanmorgen. De kust. Vanuit de lucht is het nog 1000x beter en mooier. Boven Delmar racetrack stalls geoefend.

Stalls = Overtrek (vaker wordt de Engelstalige benaming gebruikt: stall) is het proces waarbij, door vergroting van de invalshoek van een vliegtuig, de luchtstroom het profiel van de vleugel niet meer kan volgen. De vleugel verliest dan grotendeels zijn liftkracht, waardoor het vliegtuig - indien de piloot niet ingrijpt - hard naar beneden zal zakken.

Dat is echt een bizar gevoel. Je voelt dat je toestel niet meer gelift wordt en daalt. En ik kon alleen maar denken, zo voelt neerstorten dus. Het idee is dat je ook de recovery leert. Zodat als dit in het echt gebeurd je nog wat kan ondernemen. Doodeng gevoel als je achter het stuur / the yoke zit.

Zeik nat kom je nu het toestel uit, van de inspanning, maar ook omdat het 42 graden celcius is buiten, soort vliegende sauna is het geworden. Eerst is het te koud en nu bloedheet, ik lijk wel een Hollander, het weer is nooit goed ;).

's Middags touch en go's geoefend bij Brown. We hebben er zes gemaakt, en ik moest het grotendeels helemaal zelf doen. Je moet zoveel tegelijk doen op het juiste moment. Toen we terug vlogen zei Elodie dat ik er verloren uitzag. Antwoorden koste al moeite, maar ik was gewoon zo nog midden in alle stapjes herlopen in mijn gedachte. Op de grond kon ik me vragen stellen, maar ik heb gewoon alle stof nog een hardop herhaald. Snappen doe ik het wel, nu nog kunnen.

Vanavond wilde ik toch ons ontzettend bruingekleurde, hoogpollige tapijten, triplex woning uit. Dus bij Appelbee's gaan eten en daarna aan de navigatie stof begonnen. De kop is er af voor dit vak, maar dit wordt een pittige.