Dag 1 en 2

1) Woensdag 3 oktober, Amsterdam:

Na de laatste spullen in onze koffers te hebben gepropt en het huis (semi) op orde te hebben gemaakt is het tijd om te gaan. Op Schiphol de laatste benodigdheden voor de reis gekocht; drop en tijdschriften! Zonder kan je niet reizen. De reis gaat in totaal 17 uur duren. Eerste stop JFK airport New York, daar door de douane, bagage van de band af halen en opnieuw inchecken binnen een tijdsbestek van 2 uur en vervolgens door naar San Diego. De reis ging prima. Het is verstand op nul zetten en zitten op je stoel; boekje lezen, film kijken, tukken en dan ben je er zo.

Dezelfde dag ben je er dan lokale tijd. Daar werden we opgehaald op het vliegveld door Arteen (? spelling onbekend..). Bizarre is dat de luchthaven midden in de stad ligt, dus je vliegt met uitzicht op de stad aan.

Ons tijdelijke huis is in El Cajon, 2 miles van Gillespie Field waar de vliegschool zit. En 10min lopen van Walmart. Soort buitenwijk van San Diego is het. Niet heel gezellige buurt van wat ik er 's avonds van zie. In Majestic apartments verblijven we, en majestic is het. Zwembad, laundry room, parking, super Amerikaans ingericht en vrij studentikoos. We zitten met zn drieën in totaal, Leo is onze huisgenoot. Relaxte Nederlandse vent uit de buurt van Nijmegen.

Nou ben benieuwd hoe het er allemaal met daglicht uitziet, dus maar snel naar bed.

2) Donderdag 4 oktober, El Cajon:

Jetlag....om half zes 's ochtends klaar wakker. Het tijdsverschil met Nederland is 9 uur eerder. Na van alles op amazon besteld te hebben. Maar begonnen met een rondje hardlopen en de buurt verkennen met Hugo. De 'mall' gevonden met Walmart erin. Na opgefrist te zijn, ontbijt gehaald. Walmart was mega groot, en dit was nog maar een kleintje. Alles hebben ze er: angry bird pyama's met voetjes voor volwassenen (WTF!), kerstversiering, aisle's vol met chips/popcorn/cereals of alle smaken maple syrup die je maar kan bedenken. Hilarisch. Alleen geen verse groente of fruit, of normaal niet diepvries vlees. Gezond eten is niet eens een optie hier. Je kan echt verdwalen in deze winkel. Hugo werd helemaal gek van me. Ik liep elke keer weg, omdat ik dan weer iets lekkers zag met jeugdsentiment. Bijv. Fruit-roll-ups!

Na een mega snel ontbijt, hebben we om 9.30 de shuttle naar Gillespie Field genomen, waar onze Aviation Academy zit. Daar Liz ontmoet; een chaotisch, tetterend, ontzettend lieve vrouw die daar alles regelt. Daar moesten we weer allemaal formulieren invullen en tekenen, en onze vinger afrukken afgeven. Als die verwerkt zijn mogen we beginnen met vliegen. Verder Tom, de eigenaar, ontmoet en wat studenten. Veel Egyptenaren, Hong-kong'ers en wat Nederlanders.

Een paar uur later stonden we weer thuis. Een auto is toch wel handig hier, alles is zo ontzettend uitgestrekt, en ongezellig om te lopen. Niet heel pedestrian vriendelijk. Morgen einde van de middag hebben we een auto voor de hele periode, we mogen er zelfs San Diego mee uit ;).

Nu wil ik toch echt wat gaan zien van de stad, dus pakken we de green line tram/trolly naar downtown. Een uurtje doen we erover, maar de rit is al geweldig. Wat lopen hier een types rond. Veelal onverzorgd, dik en niet helemaal goed op het eerste gezicht. Ook zien we verschillende delen van de stad, dus iets meer overzicht nu.

Op naar the Gaslamp quarters, Chris Zegers zei bij RTL travel dat dit de leukste wijk was, dus daar beginnen we. En knus was het zeker. Allemaal leuke bars, restaurants, coffee tenten en boetiekjes. M'n eerste tasje is al binnen, geslaagd bij Abercombie. Om 16 uur was het toch echt wel lunch tijd.

Daarna weer richting huis. In onze mall geprobeerd een sim kaart te regelen, wat ingewikkelder bleek dan gedacht. Daar kwamen we Leo tegen. Op weg naar huis met boodschappen, belde Thierry, een van de Nederlanders (Delftenaar) van vanmorgen of we samen gingen eten. Leuk idee, dus met z'n vieren naar Applebee's geweest. Alle soda's worden gratis refilled, dus na een avond kan je best 1 1/2 liter cola achter je kiezen hebben, want je slurpt gewoon door. Veel vliegtuig praat aan tafel, dus voelde me vrij blond, kon niet echt mee praten over type toestel nummers of andere voor mij chinees klinkende onderwerpen.