Saigon

Vroeg opgehaald door een toeristenbusje, vandaag staan de cu chi tunnels op het programma. Voel me weer helemaal thuis, al die drukte, geuren, type mensen en het feit dat alles hier met dealtjes en op een heel ontspannen tempo gaat. Eerste stop handicap handicraft market verplicht. De grap was dat we de vrachtwagen met alle "handgemaakte 10 weken voor een object" stukken uitgelaade zagen worden. Tja. Daarna door naar de tunnels. Indrukwekkend dat de vietminh 20-30 jaar onder de grond hebben geleefd in deze tunnels tijdens de vietnam oorlog. Je moest inderdaad niet claustrofobisch zijn, super smal en benauwd daar beneden.

Terug in de stad tijd voor noedels. In de buurt van het war remnants museum want dat was de volgende stop. Vooral veel foto's van slachtoffers en de oorlog. Echt gruwelijke foto's. Jammer dat er weinig informatie over de oorlog zelf was en de foto's. Vooral veel propaganda tegen de Amerikanen. Ook een hele foto collectie van twee generaties agent orange slachtoffers.

Hierna wilde we wel even lopen. Dong Khoi (centrum) door gelopen en alle high lights afgestruind tot onze voeten het niet meer deden. De night market, reunifiction palace, de boulevard, etc. Voor het avond eten bij een klein stalletje gegeten bij het hotel in de buurt. Vietnamese pannenkoeken geprobeerd en verse springrolls. Na een Saigon biertje of wat afgetaaid naar bed.

Ik hoopte dat dit zou helpen bij m'n getrokken kiespijn, maar het schiet nog niks op, max ibu dosering en nog red ik de dag nauwelijks en de nacht al helemaal niet. Hopelijk snel verbetering.