Dag 36 (Skills test Manouk)
Door: Manouk
Blijf op de hoogte en volg Hugo en Manouk
12 November 2012 | Verenigde Staten, San Diego
Super vroeg wakker, vandaag is DE dag, naja, mijn dag (voor de skills test). Checkride mocht ik het niet meer noemen van Martin, want dat was "the American term". Nog even snel mn aantekeningen doorgelezen, naar mijn flightplan gekeken en geprobeerd rustig te ontbijten. Is niet helemaal gelukt, want wilde om de 5 sec nog even het een of ander controleren. Op de vliegschool snel nog het laatste weerberichten en alle speciale mededingen geprint. En ik was klaar om te gaan.
Om klokslag negen uur was het zover. Het gaat voor iedereen vrijwel hetzelfde. Het enige verschil is je bestemming, in mijn geval Fallbrooke en daarna French Vally. Verder is het dezelfde eenbenige britse examinator, tevens comedian en motivational speaker :). Eerst krijg je allerlei theoretisch vragen in zijn kantoor, die vrij diep op de theorie ingaan. Ergens in de eerste week had ik dit geleerd, maar verrassend genoeg was de kennis vrij goed te vinden. Daarna samen de pre-flight check doen, toen m'n toestel er eindelijk was. Een andere student kwam te laat terug van zijn vlucht in mijn examen toestel, gelukkig zorgde dit niet voor meer zenuwen. Bij de controle ronde om het toestel wees ik een heel klein barstje aan, de vraag werd me toen gesteld "can you fly?", mijn antwoord was ja, toen die het nogmaals vroeg zei ik, nou eigenlijk niet, ik zou hem naar maintenance brengen omdat het in mijn ogen kapot is en je er een stophole in moet laten boren (een gatje zodat de schueur niet verder groeit). Toen vroeg Martin nog eens "so?" en mijn antwoord daarop was dat alle toestellen hier kapot zijn, veel grotere barsten hebben en allemaal gewoon gevlogen moeten worden. Zijn antwoord daarop was "don't get sarcastical on me now" . Tja wat wil je dan horen, dacht ik toen?!
Alles moet je zelf doen en zelf besluiten, hij speelt gewoon een passagier in eerste instantie. Het enige waar ik over twijfelde was of ik wel kon vliegen met een radio die rare geluiden maakte aan mijn kant, maar omdat de toren me gewoon goed kon horen besloot ik te gaan. Good call gelukkig.
Navigatie ging niet zo goed, het was het enige wat ik foutloos kon, maar op examen dag ging het niet vlekkeloos. Mn koers hield ik niet perfect aan, zodat ik afdreef links van de route, dat had ik wel door, en gaf nieuwe kompass koers en ETA. Toen ik in de buurt kwam van de eerste bestemming begon ik te twijfelen omdat daar 3 vliegvelden naast elkaar lagen, en heb de verkeerde aangewezen. Iets nadat ik het had aangewezen had ik het door en corrigeerde ik mezelf. Toen moest hij wel lachen. Na kort richting french vally opweg te zijn, kreeg ik de instrumentele kap op, waardoor je niet meer uit het raam kan kijken, voor de instrumentele opdracht. Daarna een lost procedure nadat de kap af is, en vervolgens naar een oefen terrein voor alle speciale verrichtingen (stalls 3x, steepturn, VOR crooscheck, PFL, engine failure en andere emergencies, etc). Alles kwam voorbij. Belangrijkste is je checks tussendoor niet te vergeten zoals the top of climb- (FREDA) en de pre manoeuvre check (HASELL/HELL). Dit ging allemaal in een keer goed maar toen kwam het vervelendste nog: de landingen.
Terug op Gillespie gingen we touch and goes doen. 1x flapless, 1x 180 degrees glide ofwel de short approach en 1x shortfield.
De eerste ging goed, de tweede prima en de derde, wat een landing had moeten zijn, had zo'n harde bounce/stuiter op de baan dat ik een go around (een door start, waarbij je weer klimt tot patroon hoogte, voor een nieuw circuitje) moest maken. Daarna ging de 4e van schrik wel veilig maar niet super. Terug bij de vliegschool kreeg ik de preek over de verschrikkelijke 3e landing, maar ook de complimenten voor de veilige, verstandige en enig juiste beslissing om niet door te zetten met de landing, maar een go around te maken. Martin stak zn hand uit, ik schrok en dacht dat hij me een tik wilde geven voor mn slechte landing, maar het was een hand om te schudden ter felicitatie. ik was GESLAAGD!!!
Trillend op mn benen, helemaal perplex en in de zevende hemel kon ik eindelijk uitstappen om zijn rolstoel te halen, de towbar en een kusje van Hugo. M'n landing is nu wel gefilmd ;).
Door het dolle heen, maar eerst nog officieel nabespreken in Martin's kantoor. Ik wilde zo snel mogelijk weg om het te gaan vieren, maar we moesten nog op Barret wachten om hem te bedanken met drop als geintje en een echt cadeau. Ondertussen m'n ouders gebeld om ze te vertellen van m'n prestatie en daarna alles tot in detail aan SImon, Leo, Raymond en een of andere luistervink Josef. Prima, iedereen mag meeschrijven en luisteren die wil. Uitgebreider kon bijna niet, alles heb ik verteld wat mij gevraagd is in die 3 1/2 uur durende examentijd. Als ik mensen kon helpen slagen bij deze mediocre vliegschool...waarom niet..
Snel naar huis gereden voor lunch bij panera en een laatste wasje en daarna als een malle alle koffers ingepakt. Weg bij Majestic! Om de periode met een goed "vakantie" gevoel af te sluiten voor de laatste drie dagen aan het strand Pacific Beach in echt San Diego een hotel geboekt. Met heerlijke bedden, alleen voor ons tweetjes en pal aan het strand.
's Avonds in het geweldige Heringbone gegeten, wat die tent was in La Jolla met die olijfbomen binnen. Eerst in de lounge hapjes en wijn en daarna nog smullen. Ik voelde me prima aan het begin, maar aan het eind was ik zo ingestort van alle (in)spanning dat ik nauwelijks m'n hoofd omhoog kon houden. Voldaan in het kingsize fluffy witte bed gekropen.
We hebben het gewoon allebei geflikt, in vier weken sinds de eerste les!! BAM!
Om klokslag negen uur was het zover. Het gaat voor iedereen vrijwel hetzelfde. Het enige verschil is je bestemming, in mijn geval Fallbrooke en daarna French Vally. Verder is het dezelfde eenbenige britse examinator, tevens comedian en motivational speaker :). Eerst krijg je allerlei theoretisch vragen in zijn kantoor, die vrij diep op de theorie ingaan. Ergens in de eerste week had ik dit geleerd, maar verrassend genoeg was de kennis vrij goed te vinden. Daarna samen de pre-flight check doen, toen m'n toestel er eindelijk was. Een andere student kwam te laat terug van zijn vlucht in mijn examen toestel, gelukkig zorgde dit niet voor meer zenuwen. Bij de controle ronde om het toestel wees ik een heel klein barstje aan, de vraag werd me toen gesteld "can you fly?", mijn antwoord was ja, toen die het nogmaals vroeg zei ik, nou eigenlijk niet, ik zou hem naar maintenance brengen omdat het in mijn ogen kapot is en je er een stophole in moet laten boren (een gatje zodat de schueur niet verder groeit). Toen vroeg Martin nog eens "so?" en mijn antwoord daarop was dat alle toestellen hier kapot zijn, veel grotere barsten hebben en allemaal gewoon gevlogen moeten worden. Zijn antwoord daarop was "don't get sarcastical on me now" . Tja wat wil je dan horen, dacht ik toen?!
Alles moet je zelf doen en zelf besluiten, hij speelt gewoon een passagier in eerste instantie. Het enige waar ik over twijfelde was of ik wel kon vliegen met een radio die rare geluiden maakte aan mijn kant, maar omdat de toren me gewoon goed kon horen besloot ik te gaan. Good call gelukkig.
Navigatie ging niet zo goed, het was het enige wat ik foutloos kon, maar op examen dag ging het niet vlekkeloos. Mn koers hield ik niet perfect aan, zodat ik afdreef links van de route, dat had ik wel door, en gaf nieuwe kompass koers en ETA. Toen ik in de buurt kwam van de eerste bestemming begon ik te twijfelen omdat daar 3 vliegvelden naast elkaar lagen, en heb de verkeerde aangewezen. Iets nadat ik het had aangewezen had ik het door en corrigeerde ik mezelf. Toen moest hij wel lachen. Na kort richting french vally opweg te zijn, kreeg ik de instrumentele kap op, waardoor je niet meer uit het raam kan kijken, voor de instrumentele opdracht. Daarna een lost procedure nadat de kap af is, en vervolgens naar een oefen terrein voor alle speciale verrichtingen (stalls 3x, steepturn, VOR crooscheck, PFL, engine failure en andere emergencies, etc). Alles kwam voorbij. Belangrijkste is je checks tussendoor niet te vergeten zoals the top of climb- (FREDA) en de pre manoeuvre check (HASELL/HELL). Dit ging allemaal in een keer goed maar toen kwam het vervelendste nog: de landingen.
Terug op Gillespie gingen we touch and goes doen. 1x flapless, 1x 180 degrees glide ofwel de short approach en 1x shortfield.
De eerste ging goed, de tweede prima en de derde, wat een landing had moeten zijn, had zo'n harde bounce/stuiter op de baan dat ik een go around (een door start, waarbij je weer klimt tot patroon hoogte, voor een nieuw circuitje) moest maken. Daarna ging de 4e van schrik wel veilig maar niet super. Terug bij de vliegschool kreeg ik de preek over de verschrikkelijke 3e landing, maar ook de complimenten voor de veilige, verstandige en enig juiste beslissing om niet door te zetten met de landing, maar een go around te maken. Martin stak zn hand uit, ik schrok en dacht dat hij me een tik wilde geven voor mn slechte landing, maar het was een hand om te schudden ter felicitatie. ik was GESLAAGD!!!
Trillend op mn benen, helemaal perplex en in de zevende hemel kon ik eindelijk uitstappen om zijn rolstoel te halen, de towbar en een kusje van Hugo. M'n landing is nu wel gefilmd ;).
Door het dolle heen, maar eerst nog officieel nabespreken in Martin's kantoor. Ik wilde zo snel mogelijk weg om het te gaan vieren, maar we moesten nog op Barret wachten om hem te bedanken met drop als geintje en een echt cadeau. Ondertussen m'n ouders gebeld om ze te vertellen van m'n prestatie en daarna alles tot in detail aan SImon, Leo, Raymond en een of andere luistervink Josef. Prima, iedereen mag meeschrijven en luisteren die wil. Uitgebreider kon bijna niet, alles heb ik verteld wat mij gevraagd is in die 3 1/2 uur durende examentijd. Als ik mensen kon helpen slagen bij deze mediocre vliegschool...waarom niet..
Snel naar huis gereden voor lunch bij panera en een laatste wasje en daarna als een malle alle koffers ingepakt. Weg bij Majestic! Om de periode met een goed "vakantie" gevoel af te sluiten voor de laatste drie dagen aan het strand Pacific Beach in echt San Diego een hotel geboekt. Met heerlijke bedden, alleen voor ons tweetjes en pal aan het strand.
's Avonds in het geweldige Heringbone gegeten, wat die tent was in La Jolla met die olijfbomen binnen. Eerst in de lounge hapjes en wijn en daarna nog smullen. Ik voelde me prima aan het begin, maar aan het eind was ik zo ingestort van alle (in)spanning dat ik nauwelijks m'n hoofd omhoog kon houden. Voldaan in het kingsize fluffy witte bed gekropen.
We hebben het gewoon allebei geflikt, in vier weken sinds de eerste les!! BAM!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
